Unplugged-The Rock blog

24.9.06

Sonic Youth: Daydream Nation (1988)

Είμαι στο μισογκρεμισμένο Royal Albert Hall, μετά τη λήξη ενός πολέμου. Γκρεμισμένοι τοίχοι, καμένες σειρές καθισμάτων και καπνισμένες ταπετσαρίες. Σκοτάδι. Βουνά από μαύρο χώμα παντού. Μαύρος και ο χειμωνιάτικος ουρανός που βλέπεις αν σηκώσεις τα μάτια ψάχνοντας για την οροφή.
Κατά περίεργο τρόπο οι βομβαρδισμοί δεν πείραξαν τη σκηνή. Παρτιτούρες του Stravinsky παρατημένες ανάκατα στα αναλόγια και στο δάπεδο από την τελευταία συναυλία κάποιας ορχήστρας. Φυσάει παγωμένος ο αέρας και τις σκορπάει παντού μαζί με ένα ήσυχο χάρτινο θρόισμα. Χορεύουν πάνω από ένα ξεχαρβαλωμένο κάθισμα στη θέση του πρώτου βιολιού. Το δοξάρι είναι ακόμα εκεί. Ξεχασμένο.
Νομίζω ότι ακούω μια βουή. Με feedback κιθάρας. Δυναμώνει. Ανάβω το φακό μου και διακρίνω την πλάτη ενός τύπου με καρό πουκάμισο. Στέκεται μπροστά από μια συστάδα ενισχυτών. Σε λίγο αρχίζει και ακούγεται ρυθμικά. Γυρνάει περπατώντας. Μια γυναικεία φωνή αρχίζει και μουρμουρίζει κάτι ακατάληπτο: "Spirit.desire.spirit.desire.spirit.desire we will fall". Το feedback δυναμώνει. Μια δεύτερη κιθάρα γκαζώνει. Θόρυβος. Τα drums ξεσπάνε καταιγιστικά κι άξαφνα ένα ελικόπτερο εμφανίζεται ψηλά ρίχνοντας φως. Η μουσική θεριεύει ασταμάτητα. Μέχρι να πέσουν και τα υπόλοιπα χαλάσματα. Μέσα στη δίνη ενός μετά-αστικού υπερηχητικού εφιάλτη κατ' ευθείαν από τον παράδεισο.

Ακούγοντας το Daydeam Nation και τα ηχητικά τοπία που πηγάζουν από τους πειραματισμούς του κυρίου Thurston Moore μετά της συζύγου του Kim και της παρέας τους είναι δύσκολο να μη φανταστείς κάτι τέτοιο. Η συνθετική επιστήμη της αρμονίας της μουσικής ξερνάει τα έντερα της σε μια λεκάνη κακόφημου μπαρ ακούγοντας αυτές τις συμφωνίες rock θορύβου. Ίσως. Βέβαια μουσική δεν είναι μόνο ότι χαϊδεύει τα αυτιά αλλά και ότι τα συναρπάζει.

Από την πλούσια δισκογραφία τους που ξεκίνησε το 1981, αυτός ο δίσκος έχει ξεχωρίσει σαν το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα post-punk experimental που έγινε ποτέ, με τους Sonic Youth να νοιώθουν πιο δυνατοί και βιρτουόζοι από ποτέ . Ηχογραφημένος το 1988 σηματοδοτεί ένα άλλο πρόσωπο της Αμερικής. Αυτής που αναζητάει, που ψάχνει και ανακαλύπτει, και σπρώχνει τη θάλασσα από κάτω της προσπαθώντας να αγγίξει την Ευρώπη. Μακριά από καλιφορνέζους surfers και τουρίστες της Florida.

Το μοναδικό single αυτού του δίσκου, το "Teen Age Riot" είναι σχεδόν 7 λεπτά, στήνοντας το σκηνικό που θα επακολουθήσει. Μετά είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις. Από το θορυβώδες punk "Silver Rocket" μέχρι την τριλογία 14 λεπτών του τέλους, τα πάντα ρέουν προς μία κατεύθυνση. Χωρίς concept (εμφανώς τουλάχιστον) χωρίς το σνομπ ύφος των ψαγμένων μουσικών, Οι Sonic Youth, τα παιδιά της διπλανής πόρτας, μας μιλάνε μια διαφορετική γλώσσα από αυτήν που έχουμε συνηθίσει. Με περίεργα κουρδισμένες κιθάρες (GABDEG και GGDDGG στις περισσότερες περιπτώσεις) μπολιασμένες με την παράδοση του rock, σφυρηλατούν τους ήχους τους προσεκτικά και μεθοδικά. Δεν υπάρχουν τυχαία πράγματα στις παραγωγές τους, παρ' όλο που πολλοί το νομίζουν. Μέχρι και η τελευταία τσιρίδα feedback είναι τόσο μελετημένη, όσο οι λιγοστές νότες που χτυπάει ένα τύμπανο σε μια συμφωνική ορχήστρα.
Είναι δύσκολο να το καταλάβεις στην αρχή. Το μόνο που ακούς είναι ένα πολύχρωμο ωστικό κύμα που σε κολλάει στον τοίχο. Μετά, όπως το μάτι που συνηθίζει το σκοτάδι, αρχίζεις και ακούς υπνωτικές επαναλήψεις, γλιστερά riffs και θηριώδεις εκρήξεις που σας ορκίζομαι έχουν πραγματικά δόντια. Με τον Thurston Moore και τον Lee Ranaldo στις κιθάρες, να μοιράζονται τα φωνητικά με τη γοητευτική Kim Gordon που σπάει το μανικιούρ της στις χορδές του μπάσου και τον Steve Shelley, τον ρεαλιστή της παρέας που συμμαζεύει τους ήχους των φίλων του σε μέτρα. Στέκονται αγέρωχοι και σφυροκοπούν ασταμάτητα στη σκηνή σα να μη συμβαίνει τίποτα (όσοι τους είδατε όταν ήρθαν στη χώρα μας θα το ξέρετε).

Καλά παιδιά... Διαμάντια. Ήρθαν για να μείνουν, καίνε τις μουσικές ταμπέλες και διώχνουν τους ενοχλητικούς γείτονες!

Tracklist: Teen Age Riot, Silver Rocket, The Sprawl, 'Cross the Breeze, Eric's Trip, Total Trash, Hey Joni, Providence, Candle, Rain King, Kissability, Trilogy: a) "The Wonder" b) "Hyperstation" z) Eliminator Jr."