goodbye and hello

To unplugged φεύγει. Την ανανεωμένη του έκδοση, μπορείτε να την βρείτε από σήμερα εδώ

Nick Cave and the Grinderman

"Αθυρόστομοι, μαλλιαροί και αρκετά μεγάλοι ώστε να ξέρουν που πάνε να μπλέξουν, οι GRINDERMAN αποτελούνται από τους Nick Cave (φωνή, κιθάρα, πιάνο), Warren Ellis (βιολί), Martin Casey (μπάσο) και Jim Sclavunos (τύμπανα)"

Το νέο Garage group του Νick Cave είναι γεγονός, η κυκλοφορία του πρώτου δίσκου τους επίσης και η αναπτέρωση της ελπίδας μας για φρέσκες ιδέες μεγαλύτερη από ποτέ. Μετά από μία πολύ γρήγορη ακρόαση μπορώ να πω ως πρώτη εντύπωση, ότι το Cd είναι καταπληκτικό και συνήθως, οι πρώτες μου εντυπώσεις έχουν πάντα δίκιο!!!!

Απολαύστε το video του "Νo pussy blues" και κατεβάστε δύο tracks, το
Honey bee (Lets fly to mars) και το Electric Alice .
Grinderman καλώς ήρθατε.




Εντός εισαγωγικών από το www.avopolis.gr

Iron Maiden live in Athens (Τα πρώτα Video)

Προς στιγμήν λέω μόνο ότι έγινε κόλαση και ότι πραγματικά ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!!!!

Δείτε μερικά βιντεάκια που ήδη ανέβηκαν στο youtube. Ποιότητα χάλια, αλλά αξίζει τον κόπο.

Ειδικά η στιγμή που τραγουδήσαμε το happy birthday στον Steve Harris



και η στιγμή με το Οέοοοοοο, όλα τα λεφτά.










Πραγματικά μοναδική εμπειρία και πολύ συγκινητική, τουλάχιστον για μένα, που είχα την τύχη να τους δω όταν είχαν έρθει το 1989 στο γήπεδο της ΑΕΚ και που εχτές συνειδητοποίησα, ότι κάποια πράγματα δεν γερνάνε ποτέ.

Θα επανέλθω με λεπτομέρειες...

The black parade – My chemical romance (2006)

Ακούω το τρίτο album των My chemical romance κάπου ένα μήνα. Και όσο το ακούω τόσο περισσότερο μ’ αρέσει. Το προηγούμενο single που θυμάμαι από αυτά τα τυπάκια απ’ το New Jersey είναι το I’m not OK (I promise) το οποίο δεν ήταν και αριστούργημα, αλλά έκανε μια χαρά τη βόλτα του στα airplay των rock ραδιόφωνων ενδεχομένως λόγω του πιασάρικου refrain.

Η καρδιά του συγκροτήματος είναι ο τραγουδιστής τους Gerard Way ο οποίος αποφάσισε να παρατήσει τη δουλειά του ως animator και να ασχοληθεί με τη μουσική. Το συγκρότημα ονομάστηκε από ένα βιβλίο του Irvine Welsh (συγγραφέα του Trainspotting) και ξεκίνησε στις αρχές των 00s με τον πρώτο τους δίσκο (I Brought You My Bullets, You Brought Me Your Love) να ηχογραφείται το 2002 από την indie εταιρία Eyeball records της Νέας Υόρκης. Μα το αντικείμενο μας δεν είναι η ιστορία των My chemical romance, αλλά το album τους.

Υπάρχει ένα concept στο εν λόγω album όπως (λένε) και στα προηγούμενα τους και το κεντρικό του θέμα είναι πάντα ο θάνατος (όπως και στα προηγούμενα). Πρόκειται για έναν νεαρό (τον Patient) ο οποίος πεθαίνει από καρκίνο και τριγυρνάει στις αναμνήσεις και τα τραύματα της παιδικής του ηλικίας. Υπάρχουν άπειρες επιρροές και συσχετισμοί σ’ αυτό το album. Queen, Smashing pumpkins, Green day, Pink Floyd (the Wall) ακόμα και Beatles, μα δεν ξεπατικώνονται σαν σιδερότυπο. Τα πάντα φιλτράρονται μέσα από το πρίσμα του μελωδικού emo-neo punk (πάλι έγραψαν οι μουσικοκριτικοί) και μέσα από καταιγιστικούς, τις περισσότερες φορές, ρυθμούς που χτυπάνε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι και την απολύτως ταιριαστή φωνή του Gerard, αρκετά εκφραστική στις δυνατές στιγμές του album, με έξυπνα ευρήματα στην εκφορά των φθόγγων.

Υπάρχουν βέβαια και κάποιες αδύνατες στιγμές (όχι πολλές όμως) και αυτές επικεντρώνονται σε κάποιες μπαλάντες-γιαουρτάκια, με πολυφορεμένες μελωδίες, που οπωσδήποτε πρέπει να έχει κάθε δίσκος που σέβεται τον εαυτό του.
Εκτός αυτού όμως το δισκάκι αυτό πετάει. Είναι το rhythm section (το οποίο κατά την ταπεινή μου γνώμη θα μπορούσε να βοηθηθεί περισσότερο από τον παραγωγό Rob Cavallo), είναι κάποιοι πολύ δυνατοί στίχοι στα έπη-διαμάντια του, Mama και Welcome to the Black Parade, οι poppy μελωδίες, όπως και η ένταση και η ενέργεια που γεμίζεις ακούγοντας το.

Καταλήγοντας το μόνο που έχω να πω είναι ότι –δεν ξέρω ως πότε- θα συνεχίσω να το ακούω ακατάπαυστα και να χτυπιέμαι προσθέτοντας ότι είναι ο καλύτερος τρόπος ξυπνήματος για ένα δύσκολο πρωινό!

Δείτε και το βιντεάκι με τους Sgt Pepper’s lonely hearts club band με lead τον Freddie Mercury. (Welcome to the Black Parade)

The Rolling Stones - Rock & Roll Circus

από τον horexakias

Οι Βeatles, πέραν της μουσικής τους είχαν και άλλες δραστηριότητες, όπως να γυρίζουν ταινιάκια και ντοκιμαντέρ. Ένα ντοκιμαντέρ με ύφος ταινίας....ή το ανάποδο ήταν το Magical Mystery Tour το οποίο έκαναν το ‘67.

Στον αντίποδα ο Mick, o Κeith και η τρελλοπαρέα των Rolling Stones, προσπαθώντας και φιλοδοξώντας να δώσουν μια απάντηση στο Magical Mystery Tour, φτιάχνουν το Τhe Rolling Stones Rock And Roll Circus. Δεκέμβριος του’68. Ένα στούντιο στο Γουέμπλει, σε ένα ειδικά διαμορφωμένο χώρο σε τσίρκο, για το σόου των Stones, το οποίο και είχε διάρκεια 2 εξοντωτικές μέρες. Εξοντωτικές γιατί έπαιζαν δυο μέρες συνέχεια. Σκηνοθέτης ήταν ο Μichael Lindsay- Hogg,ο οποίος και φέρει μερικώς την ιδέα, γιατί το υπόλοιπο οφείλεται στον Jagger. Ο Jagger ήθελε κάτι διαφορετικό πέρα από συναυλίες-ταινίες και ο Hogg σκεπτόμενος και ζωγραφίζοντας κύκλους σε ένα χαρτί, εμπνεύστηκε ένα μουσικό τσίρκο. Οι οικοδεσπότες Mick Jagger και Keith Richards μαζί με τους υπόλοιπους Stones προλόγιζαν και παρουσίαζαν τους καλεσμένους.

Πρωταγωνιστές και καλεσμένοι είναι οι Who (γνωστοί τύποι ειδικοί στο σπάσιμο. Όχι πιάτα σε μπουζούκια άλλα κιθάρες ενισχυτές και τύμπανα), Οι Jethro Tull, άγουροι και πρώιμοι με τον καταπληκτικό Ian Anderson στο φλάουτο να παίζει στο ένα πόδι και κιθαρίστα τον Tony Iommi παρακαλώ. Ναι,ναι, ο κιθαρίστας των Black Sabbath πέρασε για κάποιο διάστημα και από τους Jethro Tull. Πριν, ήταν μαζί με τους 4 γνωστούς υπόλοιπους Sabbath αλλά λέγονταν Earth Blues Company. Μερικούς μήνες αργότερα φεύγει από τους Tull και επιστρέφει στο παλιό του συγκρότημα με πολύ τρομαχτικές ιδέες και πλέον μετονομάζονται σε Βlack Sabbath, άλλα αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Σειρά έχει η Marianne Faithful («κολλητή»των Stones, πιο κολλητή δε γίνεται), The Dirty Mac (Lennon-Beatles vocal-rhythm guitar, Richards-stones bass, Clapton-cream lead guitar, Mitch Mitchell-J. Hendrix Experience drums. Συγκρότημα που έφτιαξε ο Lennon ειδικά για εκείνη τη μέρα), και.....John Lennon-Υοκο Οno.

Αρχικά προορίστηκε για την τηλεόραση, αλλά στη πορεία το μετάνιωσαν, συν το γεγονός ότι οι Stones θεώρησαν το αποτέλεσμα όχι και τόσο ικανοποιητικό γι’αυτό και έμεινε στα αζήτητα μέχρι το 1996 οπότε και πρωτοκυκλοφόρησε.

Αυτό λοιπόν ήταν ένα εξοντωτικό μουσικό διήμερο με μεγάλα ονόματα, που παρ’ όλο ότι ο Mick θεώρησε το αποτέλεσμα κακό, αξίζει να το ακούσετε αρχικά και μετά να το δείτε, με μια μικρή καθυστέρηση 30 και κάτι χρόνων.

Έτσι για την ιστορία το 1968 επίσης, ο Ζαν Λυκ Γκοντάρ θα σκηνοθετήσει τους Stones στο φιλμ «One Plus One» τις ώρες που κάνουν πρόβες για μια συναυλία στα Olympic Studios.