Madrugada

Γράφει ο horexakias.

Οι Σκανδιναβοί πάντα είχαν να μας προσφέρουν ένα κατεβατό μουσικής βιομηχανίας. Τί θέλετε; Garage, rock. Υπάρχουν τα πάντα Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις. Creeps, Stomachmouths, Cardigans, Hives, Motorpsycho και πάρα μα πάρα πολλοί άλλοι.

Adblock

H σκανδιναβική σκηνή εξελίσσεται από μόνη της, υπάρχει η υποδομή, το κοινό υπάρχει επίσης, και αυτό το στοιχείο της εντοπιότητας που δείχνει αυτομάτως σε ένα βασικό συναίσθημα των Σκανδιναβών: τη μελαγχολία. Μπορούν να κάνουν κι αλλιώς; Εννέα μήνες το χρόνο έχουν νύχτα εκεί πάνω…
Μετά από τόσα Σκανδιναβικά γκρουπ που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια, αναρωτιέμαι πόσοι ακόμα θα έρθουν; Κάποιοι από τους παλιούς είναι και οι Μadrugada.

Οι Madrugada έπαιζαν ήδη μαζί για πέντε χρόνια πριν από το πρώτο τους lp, το 1998, αρχίζοντας στη μικρή πόλη Stokmarknes στο βόρειο τμήμα της Νορβηγίας. Αρχικά λοιπόν το ’93 ονομάζονταν Abbey's Adoption και είναι οι εξής Sivert Hοyem (φωνητικά), Robert Buras (κιθάρα), Frode Jacobsen (μπάσο), Jon Lauvland Petersen (τύμπανα).
Το 1995 αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Όσλο. Η ανακάλυψη τους ήρθε με το EP “New Depression” κάπου το 1999. Έφθασε στην κορυφή των charts και έπαιξε πολύ στο νορβηγικό ραδιόφωνο και ταυτόχρονα την ίδια χρονιά παίρνουν το βραβείο του καλύτερου rock συγκροτήματος στη Νορβηγία.

Το ντεμπούτο LP τους INDUSTRIAL SILENCE εμφανίστηκε στα τέλη του 1999. Το LP έγινε μεγάλη επιτυχία, πουλώντας όλο και περισσότερο, δεδομένων και των live εμφανίσεων τους. Πέρα όμως από τη Νορβηγία και γενικά τη Σκανδιναβία, έγιναν μια ζωντανή έλξη σε όλη την Ευρώπη, κάνοντας περιοδεία στο Βερολίνο και το Παρίσι. Αυτό τους έκανε την ισχυρότερη μπάντα έξω από τα Νορβηγικά σύνορα για χρόνια,μπαίνοντας βίαια στην underground rock σκηνή και τη ζωή μας. Παίζοντας πάντα με έναν περίεργο ήχο με τη περίεργη φωνή του Hοyem,μια μουσική που δεν έχει ξανά ακουστεί και βέβαια δεν είναι τετριμμένη. Ποιο κομμάτι τους να ξεχωρίσεις από αυτό το δίσκο; Εγώ προσωπικά αδυνατώ να επιλέξω κάποιο. Το μονό που μπορώ να συστήσω είναι αν υπάρχει κάποιος που δεν τον έχει,να τον αποκτήσει.....

Τον Φεβρουάριο του 2001 επέστρεψαν με τον δίσκο NIGHTLY DISEASE. Αυτός ήταν ένας πολύ σκοτεινότερος και λιγότερο προσιτός δίσκος,σε σχέση με το πρώτο. Παραγωγός είναι ο John Agnello (pj Harvey).O δίσκος αυτός δεν είναι τόσο κάλος όσο το Industrial silence.Βέβαια δεν λείπουν οι βόμβες We Are Go , Step Into This Room, Two Black Bones. Το Hands Up Love You είναι ένα single με τρομερό πιάνο και μπάσο,που δεν πρέπει να λησμονηθεί. Κάπου εκεί έφυγε ο ντράμερ Jon Lauvland Petersen ,ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Simen Vangen, ο οποίος με τη σειρά του ακολουθώντας τις jazz καταβολές του, το 2005 αποχωρεί και αυτός (όποιος παίζει τύμπανα να στείλει demo).

Και ενώ το Nightly Disease είναι ένας μελαγχολικός δίσκος προερχόμενος από βαθιά σκοτάδια θυμίζοντας joy division, cave, velvet underground, εκεί εμφανίζεται το πραγματικά σκληρό αλμπούμ τους,που αφήνει σκότος και μελαγχολία στην άκρη. Είναι ο τρίτος δίσκος τους ,το GRIT (2002).Κομμάτια βρώμικα και σκληρά,όπως το Blood Shot Adult Commitment,κομμάτια αιθέρια όπως το Majesty. Δεν είναι ένας δίσκος κλασικός,είναι ένας δίσκος όμως, που δεν θα μας κάνει να αναρωτιόμαστε ,μετά τους nirvana τι έπεται?

Nirvana ε? 2005 και ηχογραφούν το τέταρτο lp τους DEEP END στο Sound City Studios στη Νέα Υόρκη εκεί που ηχογραφήθηκε και το nevermind. Περίπλοκος δίσκος. Διαφορετικός, μα συνάμα και ίδιος. Ένας δίσκος των madrugada. Μυστηριώδης και περίεργος. Χωρίς κάτι καινούργιο. Με τα ταξιδιάρικα Subterranean Sunlight, The Kids Are On High Street, με το μεθυστικά χαλαρωτικό Hold On To You, ή το εξαιρετικό Stories From The Streets. Ο Hοyem τραγουδά σε μια ελαφρώς υψηλότερη πίσσα. Οι κιθάρες τους είναι σαν επικής westernmovie ποικιλίας, παράγοντας σχεδόν μια αίσθηση κινηματογράφου.

Το 2005 επίσης κυκλοφορούν ακόμα ένα δίσκο το LIVE AT TRALFAMADORE,που όμως δε γνωρίζω και πολλά πράγματα γιατί δεν τον έχω ακούσει. Γνωρίζω ότι ηχογραφήθηκε το μεγαλύτερο μέρος του σε club της Νορβηγίας και κάποια κομμάτια στο Βέλγιο. Πρόσφατα έμαθα ότι το Tralfamadore δεν είναι κάποιο club ή περιοχή,αλλά ένας φανταστικός πλανήτης του Kurt Vonnegut(αμερικανός συγγραφέας το ’60).Όσον αφορά τα κομμάτια υπάρχει ένα σοβαρό έλλειμμα από το Industrial silence και το Nightly Disease,με μεγαλύτερη βαρύτητα στο deep end.


Madrugada που στα ισπανικά σημαίνει αυγή. Ειρωνικό άραγε για κάποιους που ζουν στο σκοτάδι ή αισιόδοξο ότι το σκοτάδι τελείωσε. Όπως και να είναι πάντως, αυτό το μελαγχολικό, ζεστό συγκρότημα με το αισιόδοξο όνομα, μας έχει αφήσει κληρονομιά, μια καταπληκτική δουλειά και ευελπιστούμε και σε νέα.